در سال های اخیر پس از شیوع گسترده COVID-19 در سراسر ایران و جهان این جشن باستانی و مهم برای پارسی زبانان و جهان به چالشی بزرگ برخورد کرد. نوع برگزاری این آیین را با تغییرهایی همراه شد. تغییراتی که مخالف دیدوبازدید بود. از مهم ترین ارکان این عید بزرگ در سراسر جهان دیدوبازدید دوستداران رفت آمدهای گسترده و مسافرت است.
با شیوع ویروس نام آشنا و درگیری مردم به این ویروس و مبارزه با اون و همچنین توصیه های پزشکی تصمیم اکثریت خانواده ها بر ماندن در خانه و دیدو بازدید از طریق رسانه های اجتماعی و اینترنتی شد. اینجا بود که شاید خیلی از پدر بزرگ ها و مادربزرگ های دوست داشتنیمان با اینترنت آشنایی بیشتری پیدا کردند و خیلی از آنها بر خلاف میل باطنیشان شروع به استفاده از شبکه ی اینترنت و در نتیجه استفاده از فضای مجازی کردند.
البته بسیاری از مردم ترجیح دادند که سفر کنند و این ویروس را دور بزنند. جدا از نتیجه ی آن کرونا آنچه که دلش میخواست را با مردم و جشن باستانیمان کرد.
افراد خیلی فعال در فضای مجازی در ایام نوروز «گوشی رو بذار کنار!»، «به آغوش خانواده برگرد!» و جملاتی از این دست را زیاد شنیده اند. وارد عمل شده و با افتخار اینبار حرفهایشان را میزدند. اما این بار فرق داشت. آنها به درستی یا غلطی همه را توجیح کردند که در خانه بمانید تا زنده بمانید!
با توصیه ها و تبلیغات گسترده مردم و دولت در این ایام دیدو بازدید به شکل گسترده شکل نگرفت و شبکه اینترنت بار دیگر به همه یادآوری کرد که فراتر از آنچه که حس میشود به آن نیاز است.